Nabestaanden kunnen vragen of het crematorium de as over verschillende asbussen of urnen willen verdelen. Het kan ook zijn dat een deel van de as in een urn gaat en een kleiner deel in een hangertje of medaillon. Op die manier kunnen meerdere nabestaanden een dierbare dicht bij zich hebben. De opdrachtgever van de uitvaart is de enige, die opdracht tot verdeling van de as kan geven. Stel dat een zoon de uitvaart van zijn vader bespreekt met de begrafenisondernemer, omdat zijn moeder dat emotioneel even niet aankan. Als de zoon, of wie dan ook namens de nabestaanden, de opdracht tot crematie ondertekent, is hij en niet zijn moeder automatisch rechthebbende van de as. Hij is dan ook de enige rechthebbende die de as na vier weken van het crematorium meekrijgt. Hij kan overigens wel zijn moeder machtigen om de as op te halen.
as
Hoeveel as blijft er na een crematie over?
Twee tot drie kilo. Vaak kijken nabestaanden daarvan op. Veel mensen denken dat het niet meer is dan een koffiekopje vol.
Wat gebeurt er met de as na een crematie?
De as wordt standaard door het crematorium een maand bewaard na de crematie (Wet op de Lijkbezorging). Deze periode voorkomt dat nabestaanden overhaaste beslissingen nemen ten aanzien van de asbestemming. Na deze maand ontvangt de opdrachtgever van het crematorium een bericht dat de as wordt vrijgegeven. Aan het crematorium dient schriftelijk kenbaar gemaakt te worden wat er daarna met de as zal gaan gebeuren. Verstrooien op land of op zee, bijzetten in een urnengraf, een urnenmuur of in een bestaand familiegraf, verwerken in een kunstvoorwerp of sieraad, het kan allemaal. Daarnaast is het ook toegestaan de as op te halen bij het crematorium en thuis te bewaren of op een later tijdstip tot verstrooiing of bijzetting over te gaan. Je moet van de eigenaar van de grond toestemming hebben als je daar de as wilt verstrooien. Verstrooi je de as in je eigen tuin, dan is dat geen probleem.
De as kan, indien gewenst, ook al binnen de eerste maand na de crematie vrijgegeven worden. Hiervoor dient echter toestemming aangevraagd te worden bij de Officier en derhalve zijn daar ook administratiekosten aan verbonden.
Wat gebeurt er met het dode lichaam in de oven?
In de ovenruimte wordt de kist op een rek gezet. De ovenist legt een vuurvast steentje van klei met een nummer voor op de kist. Hij duwt op een knop en dan schuift de kist in de oven. Deze is dan ongeveer 750-800 graden. Je ziet geen vlammen maar een rode gloed. De oven is zo heet dat de kist vanzelf gaat branden, zonder dat de oven nog extra gestookt wordt. Het wordt dan wel 1000 graden. Als de verbranding voorbij is haalt de ovenist met een soort schoffel de asresten uit de oven. Tussen de as vind je nog allerlei andere dingen. Die worden er eerst uitgehaald. Met een magneet worden de spijkers en de schroeven van de kist uit de as gehaald. Restanten van gouden sieraden worden apart bewaard. In Nederland geeft het crematorium dat aan een goed doel. Wat nu overblijft ziet er nog niet uit als as. Het is nog grof en wordt verpulverd. Deze as gaat in een asbus. Het steentje met het nummer wordt erbij gedaan. In Nederland gaat de asbus naar een bewaarruimte voor asbussen, de algemene nis. Daar blijft de bus minstens één maand staan. Dat moet van de wet.